مسجد جامع دزفول

مسجد دارای صحن بزرگی است. بدنه اصلی بنا در جبهه جنوبی واقع است و ساختاری سنگی دارد. علاوه بر مرمت‎های انجام شده بر روی این مسجد جامع، بیشتر تزئینات کاشی‎کاری بنا مربوط به دوره قاجاریه است که با خط کوفی و نقش‎های هندسی مزین شده است. همچنین سقف شبستان مسجد، گنبدی شکل و آجری است.

از جمله قسمت‌های شاخص مسجد جامع دزفول، محراب آن است که گچ‎بری‎های چشم‎نوازی دارد. همچنین «شوادان» مسجد نیز از بخش‎های مورد توجه گردشگران است. شوادان‎ها اتاق‎های کوچک بدون درب هستند که در زیر زمین و برای فرار از گرمای دزفول ساخته می‌شدند. از این اتاق‎ها به علت هم‎جواری با رود دز و وجود هوای مطبوع، برای اقامت تابستانه استفاده می‌شود.

تاریخ ساخت بخش ورودی و همچنین گلدسته های مسجد جامع دزفول به قرن 12 هجری قمری باز می‎گردد. ناگفته نماند که  ساختار این بخش‎ها از اصول معماری «کاخ ایوان کرخه» در چند کیلومتری شهر شوش برگرفته شده است.

مسجد جامع دزفول در بافت قدیم شهر واقع شده است و پس از بازدید از خانه زیبای تیزنو و بازار دزفول می‌توان برای دیدن آن برنامه‌ریزی کرد. این مسجد به شماره ۲۸۷ در 29 آذرماه 1315 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.