رئیس اداره میراثفرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی بهبهان از تخریب چهار ساخت و ساز غیرمجاز در عرصه درجه یک محوطه باستانی شهر ارجان با حکم قضائی خبر داد.
به‌گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خوزستان، علی حداد 22 اردیبهشت‌ماه 1403 با اعلام ابن خبر افزود: ساخت و سازهای یادشده در عرصه درجه یک محوطه باستانی ارجان انجام شده بود و پرونده این چهار ملک از اوایل سال 97 گذشته در مراجع قضائی در دست بررسی بود که پس از تشریفات قضایی و دریافت حکم قطعی، با همکاری عوامل شهرداری بهبهان و پشتیبانی نیروی انتظامی شهرستان و نماینده اجرای احکام دادگستری، 14000هزار مترمربع از اراضی تصرف‌شده که ساخت و ساز و حصار کشی بدون توجه به تذکرات یگان حفاظت و اداره میراثفرهنگی انجام شده بود، تخریب شد.
رئیس اداره میراثفرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی بهبهان ادامه داد: بیش از 42 مورد ساخت و ساز غیرمجاز در عرصه و حریم شهر تاریخی ارجان انجام شده است که از این تعداد، چهار مورد در عرصه تخریب شده است و مابقی در حریم محوطه باستانی بدون مجوز از جهاد کشاورزی و میراثفرهنگی، حصارکشی، فنس‌کشی شده و اتاقک‌های انباری درون آن‌ها ساخته شده است که پیگیری آن در دستورکار است و بعد از حکم قضائی و اجرای احکام اجرایی تخریب آن‌ها اجرایی خواهد شد .
او تصریح کرد: این یک هشدار جدی به افراد خاطی است که بدون توجه به اخطار و تذکر نیروهای یگان حفاظت میراثفرهنگی که ضابط قضایی هستند به چنین اعمالی اقدام می‌کنند و در صورت مشاهده هرگونه ساخت و ساز بدون مجوز در عرصه اصلی و در حریم باستانی با حکم قضایی این ساخت‌وسازها تخریب می‌شوند و با جریمه سنگینی مواجه می‌شوند.
حداد با بیان این‌که ساختوساز در عرصه محوطه باستانی ارجان همانند سایر عرصه‌های باستانی کاملاً ممنوع است افزود: درخصوص ساختوساز در محوطه 5000 هکتاری شهر باستانی ارجان نیز، چنانچه مجوز جهاد کشاورزی دریافت شود، میراثفرهنگی نیز می‌تواند مجوز ایجاد ساختوساز به صورت سنتی را صادر کند.
حداد خاطرنشان کرد: محوطه 5000 هکتاری باستانی ارجان در سال 92 تعیین عرصه و حریم شد و بر این اساس هرگونه دستکاری و ساخت و ساز در عرصه محوطه‌های باستانی ارجان جرم محسوب می‌شود.
در اولین مطالعات پیرامون شهر قدیم ارجان، قدمت این شهر به دوره ساسانیان (۲۲۴–۶۵۲ میلادی) نسبت داده شده است ولی در سال ۱۳۶۱خورشیدی در نزدیکی این محوطه باستانی، آثار یک آرامگاه متعلق به حدود هزاره دوم قبل از میلاد و به دوره ایلامی کشف شد که باب جدیدی در باستان‌شناسی این محوطه تاریخی گشود.
