سرپرست معاونت میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خوزستان گفت: قصه‌گویی جز شاخص‌ترین آثار ناملموسی است که در پهنه ملی یک کشور با هویت فرهنگی مردم آن پیوندی دیرینه دارد.
به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری وصنایع‌دستی خوزستان غلام‌رضا سلمان‌پور 25 خردادماه 1402 اظهار کرد: همواره گنجینه‌هایی از آداب و رسوم، آیین‌ها و سنت‌های شفاهی در طول تاریخ به عنوان میراثی ارزنده در اختیار ما قرار داشته که ثبت‌ملی این آثار در راستای پاسداشت و انتقال به نسل‌های آینده بسیار مهم و ضروری است.
سرپرست معاونت میراث فرهنگی خوزستان افزود: موضوع قصه‌گویی به عنوان یک اثر ناملموس با همت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان پس از چند سال جمع‌آوری مستندات و انتقال آن‌ها به وزارتخانه میراث‌فرهنگی به ثبت‌ملی رسید که برای پاسداشت آن وظایف مهمی برعهده داریم.
او نقش تشکل‌های مردم‌نهاد در حفظ میراث ناملموس فرهنگی را با اهمیت عنوان کرد و گفت: میراث‌فرهنگی ناملموس شاخه‌های گسترده‌ای دارد که جزو ذخایر فرهنگی مردم محسوب می‌شود.
ثبت‌ملی بیش از ۱۴۰ اثر ناملموس خوزستان طی 20 سال گذشته
سلمان‌پور با اشاره به این‌که بیش از ۱۴۰ میراث ناملموس خوزستان طی دو دهه گذشته به ثبت‌ملی رسیده است گفت: سال گذشته نیز برای پنج اثر ناملموس تشکیل پرونده شده که مطالعات آن در حال انجام است.
او درباره ثبت‌ملی مراسم‌های آیینی مختلف در سال گذشته یادآورشد: مراسم آیینی "علم و یراق دزفول"، "چوب زنی مراسم‌های محرم"، "مهارت‌های تهیه خوراک" از جمله تهیه حلوا درمناطق شوشتر و دزفول و "دانش ستاره شناسی" حوزه فرهنگی بختیاری‌ها از جمله این آثار ناملموس در خوزستان هستند.
سرپرست معاونت میراث فرهنگی خوزستان گفت: قصه به عنوان یک زبان مشترک و عنصری هویت‌بخش با گویش‌های مختلف می‌تواند آداب و رسوم، رشادت‌ها، دلیری‌ها را به زبان ساده روایت و مفاهیم آموزشی و تربیتی را سینه به سینه منتقل کند.
او با اشاره به تنوعی که قصه‌گویی در میان اقوام مختلف دارد افزود: براساس تقسیم‌بندی محتوایی و کارهای مطالعاتی در ثبت‌ملی آثار ناملموس که با همکاری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان انجام می‌شود، امیدواریم بتوانیم آثار بیشتری را در این حوزه مستند و مدون کنیم.
میراث‌فرهنگی ناملموس رفتارها، شیوه‌های ارائه، نمودها، دانش‌ها، مهارت‌ها و وسایل، اشیاء، مصنوعات دستی و فضاهای فرهنگی منطبق با آن‌ها است که جوامع، گروه‌ها و در برخی موارد افراد، آن‌ها را به‌عنوان بخشی از میراث‌فرهنگی خود می‌شناسند.
آثار فرهنگی ناملموس شکل‌هایی از فرهنگ به‌شمار می‌روند که اگر چه قابلیت ثبت و ضبط دارند، اما قابلیت ذخیره در یک محل فیزیکی مانند موزه را ندارند و به واسطه ویژگی‌های ذاتی و خاص خود، قابل انتقال، تکرار و تجربه‌کردن هستند.
