مدیر پایگاه ملی میراث‌فرهنگی ارجان وچگاسفلی گفت: نمایشگاهی از آثار نقاشی کودکان با موضوع محوطه باستانی چگاسفلی در نگارخانه میرزاشوقی بهبهان برپا شد.
به‌گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی خوزستان، کبری ابوعلی 15 تیرماه 1402 با اشاره به کارگاه آموزشی‌ای که اردیبهشت‌ماه گذشته همزمان با روز جهانی بناها و محوطه‌های تاریخی با هدف آشنایی کودکان با مواریث تاریخی و اشیای باستانی تل چگاسفلی در پایگاه ملی میراث‌فرهنگی ارجان و چگاسفلی با شرکت هنرآموزان 3 الی 12 سال آموزشگاه خیال خلاق برگزار شده بود افزود: پیرو این کارگاه آموزشی و باتوجه به الهامی که کودکان از نقش‌نگاره‌های سفال‌های چگاسفلی گرفته بودند، نمایشگاهی از آثار این کودکان را ابتدای تابستان امسال برگزار کردیم که این نمایشگاه روز گذشته به پایان رسید.
مدیر پایگاه ملی میراث‌فرهنگی ارجان و چگاسفلی با بیان این‌که گشایش نمایشگاه اول تیرماه 1402 باحضور هنرآموزان آموزشگاه "خیال خلاق" و نیز مهدی شجاعی رئیس اداره ارشاد بهبهان و خانواده هنرآموزان انجام شد گفت: در این نمایشگاه، پایگاه میراث‌فرهنگی ارجان برای آشنایی و آموزش بیشتر کودکان با ساخت ماکت تپه باستانی، چگونگی روند شکل‌گیری تپه‌های باستانی و آثار به‌جامانده ازسفالیه‌ها وجوامع انسانی را ارائه کرد که در ادامه کودکان به کاوش در ماکت تپه پرداختند.
او ادامه داد: هدف از برگزاری این نمایشگاه، احترام به کودکان و اعتماد بنفس آن‌ها بود و این‌که کودکان بیاموزند میراث‌فرهنگی هر کشور مانند شناسنامه آن کشور است و در حفظ آن باید کوشا باشند .
ابوعلی با اشاره به این‌که کودکان خلاق، مدیران آگاه فردا هستند و بزرگترین هدیه‌ای که می‌توانیم به کودکان بدهیم ریشه‌های مسئولیت‌پذیری و بال‌های استقلال است، عنوان کرد: هدف دیگر از این نمایشگاه احترام به نقاشی کودکان و حفظ خلاقیت کودکان بود و این‌که خانواده‌ها، مدیران، مربیان و... را آگاه کنیم که کپی‌کاری و الگودادن در نقاشی، یعنی نابود کردن خلاقیت و اعتماد به نفس کودک .
چگاسفلی یا تل باستانی چگاسفلی از آثار ملی ایران است که در دشت زهره در جنوب‌شرقی خوزستان و به فاصله اندکی از خلیج‌فارس قرار دارد. این محوطه باستانی در دهه ۱۹۷۰ میلادی توسط هیأتی به سرپرستی «هانس نیسن» از مؤسسهٔ شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو شناسایی شد و درسال ۱۳۸۸ به شماره ۲۸۸۲۲ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده‌است. این تل یک مکان آیینی بسیار مهم است که تاریخش به هزاره‌های کهن پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد. نقوش‌سفال‌های بدست‌آمده از گورها از سنتی حکایت دارد که ریشه در فرهنگ‌های کهن ساکن در دشت‌های جنوب و جنوب‌غربی ایران دارد.
