پژوهشگر اسپانیایی‌تبار همزمان با آخرین روز از هفته میراثفرهنگی از موزه باستانشناسی ایذه دیدن کرد.
به‌گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خوزستان، ایزابل بلانکو دلپینال که به منظور تالیف کتابی در خصوص نقش‌مایه‌های نقش‌برجسته‌های سنگی ایذه سفری سه‌روزه به ایذه داشت در بازدیدش از موزه نسخه‌ای از کتاب خود با نام «ایران و آندلس؛ سازه‌های آبی و باغ‌های بهشتی در ایران باستان» (“Iran und Al-Andalus Wasserbau und Paradiesische Gärten im Alten Persien”) را که به زبان آلمانی تألیف شده در مراسمی با حضور جمعی از هنرمندان صنایع‌دستی و انجمن‌های دوستدار میراث فرهنگی به موزه باستانشناسی ایذه اهدا کرد.
زینب سهرابی، مدیر موزه باستانشناسی ایذه، نیز در این مراسم با اهدای نمونه‌ای از صنایع‌دستی ایذه از این پژوهشگر قدردانی کرد.
دلپینال در بازدید از موزه باستانشناسی ایذه بیان کرد: تصور نمی‌کردم در ایذه این همه ظرفیت فرهنگی و تاریخی وجود داشته باشد. ایذه در تمام زمینه‌های فرهنگی، تاریخی، گردشگری و صنایع‌دستی حرف برای گفتن دارد و شهری مثال‌زدنی است که نیازمند توجه بیشتر و کاوش‌های گسترده علمی است.
او در این سفر از روستاهای شمی، کلچندار، برافتو، فالح و آثار تاریخی کول‌فره، اشکفت‌سلمان، خنگ اژدر، خنگ کمال‌وند و یارعلیوند و قنات راسفند دیدن کرد.
دلپینال همچنین در یادداشتی نوشت:
سفری 12 ساعته از تهران به ایذه، قدیمی‌ترین بخش ایران امروزی که مدت‌ها قبل از اینکه بسیاری از اقوام در فلات ایران واحه‌ای تشکیل دهند محل شکل‌گیری تمدن عیلام (نزدیک به 3000 تا 650 پیش از میلاد مسیح) است، داشتم؛ محل کشف ظروف طلا و نقره، انواع کوزه، کاسه و حتی اسباب‌بازی‌های کودکان که از طلا ساخته شده بودند، یک کالسکه کوچک دو‌اسبه... این پرسش همواره مطرح است: چه کسی چرخ را ابداع کرد؟ کالسکه‌ای بزرگ از دوره عیلامی، از نوع جنگی یا تشریفاتی، در موزه ملی ایران موجود است.
پر واضح است که تمامی پیشرفت‌های فرهنگی و فنی از «هلال حاصلخیز» سرچشمه گرفته‌اند که به مواردی از قبیل اختراع چرخ به‌عنوان وسیله حمل‌ونقل، احداث نخستین مدرسه، نخستین کتابخانه بزرگ (لوح‌های گلی بخت‌نصر)، نخستین شعر و نخستین شهرهای جهان با نام‌های «اور» و «اوروک» می‌توان اشاره کرد.
سه روز را در ایذه گذرانم و توانستم سفری کم‌وبیش باورنکردنی به ریشه‌های ایران داشته باشم. میراث تاریخی عیلامی در قالب سنگ‌نگاره‌ها بسیار تاثیرگذار است و پایه‌ای برای درک تمام پادشاهی‌های بعدی ایران محسوب می‌شود. گورستان‌هایی بسیار قدیمی در منطقه کوهستانی زاگرس دیدم که برای فهم توسعه جامعه دینی بسیار جالب توجه است.
