سرپرست پایگاه میراث‌جهانی سازه‌های آبی‌تاریخی شوشتر از راه‌اندازی گردشگری آبی در نهر گرگر خبر داد.
به‌گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی خوزستان، امین مهدوی‌کیا دهم فروردین‌ماه 1402 در تصریح این خبر گفت: مطابق با امکان‌سنجی اولیه و رعایت موارد ایمنی و حفظ امنیت گردشگران، همزمان با آغاز سال‌نو و به منظور ارائه خدمات بهینه به مهمانان و بازدیدکنندگان، گردشگری آبی در نهر گرگر ایجاد شد.
سرپرست پایگاه میراث‌جهانی سازه‌های آبی‌تاریخی شوشتر ادامه داد: این گردشگری در حد فاصل محوطه آسیاب‌ها و آبشارها تا باغ خان است و در راه‌اندازی آن همه جوانب و خطرات احتمالی، شرایط جوی و همچنین دبی نهر گرگر ارزیابی شده است و با بررسی همه جوانب، این امکان به بهره‌برداری رسید.
او افزود: در تلاش هستیم تا منظر طبیعی و بکری برای ایجاد دسترسی و بازدید عموم از سازه‌های آبی جهانی را ایجاد کنیم تا گردشگران به نحو بهتری بتوانند زیبایی‌های این اثر جهانی را از نزدیک ببینند.
گَرگَر (با نام‌های دیگر دودانگه یا مَسرُقان) یک شاخه دست‌ساز رودخانه کارون و یکی از میراث‌جهانی یونسکو در ایران است. این رودخانه در استان خوزستان در شمال شهر شوشتر توسط بند میزان جدا شده و در منطقه بند قیر در جنوب شوشتر به شاخه اصلی کارون بازمی‌گردد. این رودخانه یک کانال دست‌کَند است که در دوره‌های هخامنشی تا ساسانی حفر شده است. این اثر باستانی در تاریخ ششم اسفند ۱۳۸۵ با شمارهٔ ثبت ۱۷۵۹۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این رودخانه (کانال دست‌کند) به همراه ۱۲ اثر تاریخی دیگر شوشتر در نشست سالانه کمیته میراث‌جهانی یونسکو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ (۵ تیرماه ۱۳۸۸) در شهر سویل اسپانیا، با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵ با عنوان سیستم آبی تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث‌جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید.
